Vandaag zijn alle kinderen bij elkaar op een peutergroep. Ik ben al een tijdje niet geweest de kinderen komen me direct uitbundig begroeten.
Cato vraagt meteen wat we gaan doen en Jake roept ‘Titia wat heb je in je tas?’ en wil helpen met de spullen klaar zetten. Ik heb een beetje van alles meegenomen en de kinderen vragen of ze mogen verven dus dat kan. Ik leg eerst wat stiften en papier op tafel zodat ze alvast kunnen beginnen. Er staan een aantal kinderen om de tafel heen, die vinden het interessant om te kijken, maar willen niet meteen ook een verfjasje aandoen. Een jongetje speelt in de speelkeuken, waar wij ook zitten en de eerste tekeningen ontstaan met het geluid van een afwasmachine erbij, dat hij realistisch nadoet.
Er liggen een paar zwarte stiften, een roze markeerstift en een 2 geurstiften, Cato ontdekt dat haar bruine stift naar poeder ruikt. Loek heeft er ook een en die ruikt ook naar poeder vindt hij, iedereen moet ruiken aan de geurstiften. Ik vind de bruin naar kaneel ruiken, maar Cato is heel beslist, ‘nee het ruikt naar poeder’. Meryem komt er even bij zitten en ruikt ook aan de stiften. Jake pakt de markeerstift en drukt hem tegen zijn neus aan ‘Deze ruikt naar… ’ Het is even stil, dan probeert hij het nog eens ‘Deze ruikt naar… ’ Hij snuift diep maar komt niet op het goede antwoord. Meryem vraagt ‘En, waar ruikt het naar?’ Dan weet hij het: ‘Naar roze!’
Ik hou het nog even droog aan tafel dus geef ik na de stiften eerst wat plakband en dan kleine stukjes stof. Cato wacht eigenlijk op de verf, maar wil dit ook wel proberen. Ze plakt de stukjes stof met papier tape op een kaartje en heeft dan dat een poppetje die over tafel loopt. Lard vraagt om een schaar. Er is een hele grote schaar met 5 bladen, om kruiden te knippen, die is heel spannend. Om de beurt mogen ze die proberen. Cato roept dat ze een dino heeft gemaakt. De schaar heeft namelijk dino tanden geknipt!
Dan komt ook de verf erbij, er zijn 4 kleine bakjes met verf en ook nog een paar strooiers met zand. Een paar kinderen wisselen en zodra de nieuwe kinderen hun verfjas aan hebben zijn ze direct verdiept met het zand, scheppen, vegen, gieten, knippen, smeren en roeren in de bakjes en een beetje op de kaartjes. Simon vraagt steeds om meer zand maar ik laat hem zien dat er veel op de tafel ligt en dat hij dat ook goed weer in het bakje terug kan doen. Hij doet dat maar hij blijft ondertussen steeds vragen ‘Mag ik nog meer zand? Mag ik nog meer zand?‘
Het lijkt eigenlijk niet echt een vraag maar meer een soort mantra. Hij is helemaal verdiept en zingt het bijna. Hij schept steeds zand op zijn kaartje en vertelt dan wat hij ziet. ‘Ik heb een wiel gemaakt.’ ‘Nu is het wiel kapot.’ ‘Nu heb ik een maan.’
Sonni wil graag plakken,’ Het moet stevig’ zegt hij. Hij pakt een stukje plakband van de tafel. Je kan ook zand plakken zeg ik en geef hem een nieuw kaartje, een strooier met zand en een schone kwast met verf. Hij pakt de strooier met zand en giet die op het kaartje. Als je eerst verf op je kaartje doen dan blijft het zand erop plakken, leg ik uit en laat hem zien hoe het zand weer terug in de strooier kan. Hij pakt de strooier en giet die leeg in het bakje met verf. ‘Kijk zo! Dit kan ook.’ zegt hij tevreden. ‘Ik heb het zo gemaakt. Met sneeuw. Ik wil nog meer sneeuw.’
Simon ontdekt ineens een bootje op zijn kaartje, het is een stoomboot. Hij heeft met rode verf rondom een bergje zand geschilderd. ‘Is het de stoomboot van Sinterklaas?’ vraag ik, maar ‘nee, het is in Nederland.’ En er is ook een kapitein. Hij wijst een vlekje aan.
Sonni heeft een mysterieuze trein gemaakt en Sven ook een stoomboot. En dan ontdekt Sonni ook een stoomboot op zijn eigen kaartje.
Er zijn een aantal kleine lepeltjes om het zand te scheppen. Lard gebruikt die om de verf te scheppen, dikke klodders verfzand. Ik stel voor om een afdruk te maken van zo’n berg en dat vindt hij een goed plan. Het brengt hem op het idee om te stapelen en Jake is ook weer terug aan tafel en wil dat ook. Afdrukken of gewoon de hoogte in bouwen. Kiki is er ook bij, we zijn al wel 2 uur bezig, af en toe wisselen de kinderen en soms komen ze na een tijdje weer terug aan tafel. Op een gegeven moment kijkt Kiki om zich heen en ontdekt dat ze alleen zit. Ze lacht en kijkt me aan ‘Ik zit helemaal alleen te spelen hier.’ Maar het duurt niet lang want Sonni komt er weer bij.
Er is weer nieuwe schone blauwe verf en Kiki pakt gretig een vol bakje. Omdat er wat geel in het bakje zat ontstaat er groen omdat ze roert. Ze roert eerst een tijd aandachtig en smeert dan met even veel aandacht een heel velletje vol. Dan knipt ze het doormidden. ‘Dit is Engeland’ zegt ze. Jake hoort dat en zegt ‘Ik wil ook Engeland wil maken met blauw en groen.’
De kinderen willen de kwasten graag schoon maken, die zitten helemaal onder de verf en zand. Ik veeg ze af aan een doekje en dan willen ze ook ineens de lepels schoon maken, die zijn ook vies. ´Dit bakje is ook vies´ zegt Sonni. ´En mijn handen ook.´ ´Die van mij ook´ zegt Kiki. Iedereen kijkt naar zijn handen. Ineens is het klaar. Alsof iedereen tegelijk bedenkt dat het afgelopen is. De handen moeten gewassen en niemand wil meer schilderen. Een goed moment om dan ook maar de tafel schoon te maken.