Een droge dag

Een droge dag in het Kris Kras Atelier. Geen verf en geen lijm. Dat is wennen en een beetje schrikken zelfs, met name voor Britte, die echt teleurgesteld is dat er niet geschilderd kan worden. Aan tafel gaan we eerst tekenen, Tobias en Sem maken auto’s en Rosa gaat ook aan de slag. Ze is pas 2 en heel klein maar praat veel, hoewel het niet altijd goed te verstaan is voor mij. Nu maakt ze “een knoflookpad, een hele grote knoflookpad”. Gelukkig vertaalt haar moeder dat, dit kon ik niet raden… Even later komt er ook nog een grote octopus op het papier. Britte maakt een beetje tegen haar zin in een paar tekeningen en zoekt dan de ruimte door, waar is nu toch de verf?

De anderen zitten nog steeds aan tafel en gaan aan de slag met aquarelpotloden. Even later geef ik scharen en een perforator. Nora vindt dat helemaal spannend. Hoe moet je een schaar vast houden en welk deel beweegt? Ze weet dat je ermee kan knippen maar hoe is lastig. Ik help haar, ze wil het graag zelf doen, en dat wil ik ook graag, dus ben ik alleen assistent. Ik hou het papier zo vast dat zij makkelijk kan knippen. Ook Tobias en Sem vinden scharen interessant. Met een enorme aandacht en toewijding worden de kaartjes tot kleine knipsels gemaakt en ook helemaal rondom ingeknipt. Ze komen niet meer van tafel af en knippen en tekenen alleen maar, “Klaar donker olitant. Meer knippen!” “Sem knippen schaar goed!”

Dan komt er ook plakband op tafel. Eerst wat kleine stukjes, die Nora heel mooi vindt. Er is ook rode en blauwe plakband maar die plakt minder goed aan het papier. Zij gaat met het aquarelpotlood op de plakband tekenen. Rosa wil graag met de meelstrooier werken en dat kan ook. Plakband plakt niet op meel, daar komt ze snel achter maar het is een leuk spel.

Britte wil haar handen wassen en weg. Ze is duidelijk niet in de flow gekomen omdat er geen verf is. Ik vond het een lastige keuze maar wilde eens proberen of ik de kinderen ook op een andere manier kon boeien. Verf geeft altijd ook zoveel meer op te ruimen en te drogen. Ik zoek toch naar een manier om Britte aan te spreken en geef haar de plakbandhouder met de plakband. Dan is haar interesse gewekt! Heel aandachtig plakt zij de houder vol met stukjes tape en stokjes. Ze heeft een bootje gemaakt, dat kan vliegen, en dan is het ineens een vliegtuig! Ze pakt een lange sliert tape, dat klinkt zo leuk om het los te trekken, ze moet ervan lachen. Het is een lange trein zegt ze, er plakt iets aan, een snipper van de grond. Dat is een muis, die is gevangen en ze stampt erop. Rosa komt meedoen en plakt ook een afgeknipt stuk papier aan de sliert. Samen springen ze en lachen om de muizen.