Kinderen en volwassenen hebben een natuurlijke bron van creativiteit in zich, maar hoe houd je deze deur open? Hoe reageer je eigenlijk goed op een (kras)tekening? Hoe kan omgaan met het kritisch stemmetje in je hoofd? Hoe kan je kinderen op creatief gebied goed begeleiden, in kleine of grote groepen?
In twee cursusdagen wordt een duidelijke visie op kind en creativiteit onderbouwd en traditionele opvattingen ter discussie gebracht. Onder andere aan de hand van een beamer-presentatie met foto’s en films uit de praktijk. De deelnemers gaan zelf aan de slag met diverse eenvoudige én tevens uitdagende materialen, die ook voor kinderen tot de verbeelding spreken.Het gaat in deze visie om flow en creativiteit met een kleine c, zonder prestatie druk maar met ruimte om te ontdekken. Paul Klee zei ooit; ‘Tekenen is een lijn uit wandelen nemen.’ De cursus geeft verrassende inzichten en veel praktische nieuwe ideeën en is geschikt voor ouders en professionals die met kinderen werken. Na afloop ontvangen de deelnemers een certificaat van Atelier in een koffer.
‘Als je een idee krijgt, krijg je steeds meer ideeën.’ Cas, 5 jaar.
De training wordt 4 x per jaar gegeven bij Atelier in een Koffer, 3 x in een weekeind en 1 x op 2 woensdagen. Dit is de tweede woensdag, 15 nov was de eerste keer.
Check de agenda voor actuele data.
Maximaal 16 deelnemers
Kosten: 325 euro pp incl. materiaal, hand-out en lunch. Bij betaling tot 2 maanden van tevoren geldt een vroegboek tarief van 299
Begeleiding door cultuurpedagoge Sabine Plamper & beeldend kunstenaar Titia Sprey
>>Korting – Bij aanmelding met 2 personen geldt een kortingstarief van 285 euro per persoon <<
Aanmelden hier
Er zijn 5 kleuters in het atelier. Zola maakt een raket en op de achterkant van het kaartje begint ze met aftellen. Leo ziet dat, tekent ook een raket en krast er vervolgens op los. De raket verdwijnt in rook. Hij maakt allerlei geluiden erbij, sissend en proestend. Leo heeft zoveel plezier erin dat hij wel 10 raketten tekent die allemaal opstijgen met veel rook en lawaai. Hij zoekt steeds even contact als er weer een af is en ik hem een nieuw vel geef. Dan glimlachen we even naar elkaar, dat is genoeg.
Jayden kletst ondertussen honderduit. Over spiderman en monsters. Hij maakt een monsterhuis en ook monsterraketten, die ontploffen en veel lawaai maken. Hij valt er zelfs van zijn kruk van en moet er hard om lachen.
Zola vertelt over haar raket. “Mijn poppetje moet snel aan boord, anders gaat ie dicht.” Isis: “En dan gaat hij naar binnen en dan achter dit raampje.” Zola: “Of hij gaat zonder raam.” Isis gaat ook een raket tekenen.
Zola zegt: “Raketten maken is leuk!” Ja, zegt Isis, “heel erg leuk!” Zola: “En nu ga ik lekker krassen!”
Aron (3) komt naast me zitten en vraagt ‘Wil je een olifant voor me tekenen?’ Ik leg het voorstel weer bij hem terug en vraag waarom hij het zelf niet doet. ‘Ik kan het niet’ legt hij uit. Hij laat zich niet makkelijk verleiden om het te proberen en houdt vol dat ik het moet doen, hij kan het echt niet. Daar kan ik wel bij helpen, ‘Hoe ziet een olifant er ook alweer uit?’ vraag ik, terwijl ik een kaartje voor hem neerleg en hem een stift geef. ‘Weet je nog of hij klein of groot is?’ Dat is makkelijk, groot natuurlijk! En ook de kleur weet hij goed, grijs! Ik vraag verder naar het aantal poten en iets waaraan hij de olifant goed zou kunnen herkennen – ‘Hij heeft grote oren!’
Verder lezen Wil je een olifant voor me tekenen?
Een droge dag in het Kris Kras Atelier. Geen verf en geen lijm. Dat is wennen en een beetje schrikken zelfs, met name voor Britte, die echt teleurgesteld is dat er niet geschilderd kan worden. Aan tafel gaan we eerst tekenen, Tobias en Sem maken auto’s en Rosa gaat ook aan de slag. Ze is pas 2 en heel klein maar praat veel, hoewel het niet altijd goed te verstaan is voor mij. Nu maakt ze “een knoflookpad, een hele grote knoflookpad”. Gelukkig vertaalt haar moeder dat, dit kon ik niet raden… Even later komt er ook nog een grote octopus op het papier. Britte maakt een beetje tegen haar zin in een paar tekeningen en zoekt dan de ruimte door, waar is nu toch de verf?
Verder lezen Een droge dag
Er zijn 4 peuters in het atelier aan het werk. Eerst zitten ze aan tafel te tekenen. Er ontstaan ijsberen en olifanten. Dan willen er twee schilderen, met de roller en de grote kwasten smeren ze het hele vel vol. Elias blijft tekenen, allemaal dikke krokodillen. Hij trekt lange strepen op een vel, ook op de tafel. Aiden kijkt en luistert naar hem. Als Elias ook gaat schilderen gaat Aiden op zijn plek zitten en gaat met zijn vinger over de streep op de tafel. Krokodil zegt hij. Verder lezen De draak en de letter
Vandaag zijn alle kinderen bij elkaar op een peutergroep. Ik ben al een tijdje niet geweest de kinderen komen me direct uitbundig begroeten.
Cato vraagt meteen wat we gaan doen en Jake roept ‘Titia wat heb je in je tas?’ en wil helpen met de spullen klaar zetten. Ik heb een beetje van alles meegenomen en de kinderen vragen of ze mogen verven dus dat kan. Ik leg eerst wat stiften en papier op tafel zodat ze alvast kunnen beginnen. Er staan een aantal kinderen om de tafel heen, die vinden het interessant om te kijken, maar willen niet meteen ook een verfjasje aandoen. Een jongetje speelt in de speelkeuken, waar wij ook zitten en de eerste tekeningen ontstaan met het geluid van een afwasmachine erbij, dat hij realistisch nadoet.
Verder lezen Roze
Als ik bij de baby’s binnenloop om het schema van de dag even te overleggen word ik meteen enthousiast begroet door Siem en Loek. Die hebben er duidelijk zin in. Ik ga eerst naar boven naar de peuters, maar ze zwaaien me zo lief uit dat ik er een spel van maak. Eerst kiekeboe en dan druk ik mijn vinger tegen het raam, aan de andere kant komt een klein vingertje er tegenaan. Steeds als ze elkaar raken laat mijn vinger verspringen, dat is een leuk spel, de kinderen lachen en springen mijn vingers achterna. Als ik boven kom staan Baukje en Milou met hun neuzen platgedrukt tegen het raam dus gaat het spel hier door. Anderen komen ook meedoen en als Kas me ziet komt hij ook aangehold. Ditte komt erbij en probeert de deur open te doen, “Titia je moet naar binnen komen!”
Verder lezen Lichtbak op de creche
Vandaag is het de dag voor Valentijnsdag en in plaats van een postzegel mag je voor een keer ook een kusje op een enveloppe maken. Dat bracht mij op het plan om met de kinderen kaarten te maken en te stempelen. Ik heb ook een aantal enveloppen meegenomen die we misschien wel later aan de overkant op de bus kunnen doen. Maar inmiddels weet ik ook uit ervaring dat als je een plan hebt, je ook bereid moet zijn om het los te laten, omdat kinderen soms hele andere plannen hebben en ik het belangrijk vind om naar hun verhalen en ideeën te luisteren. Daarin zijn ze het meest betrokken en op die momenten leren ze het meest en hebben ze het meeste plezier.
Verder lezen Stempelen voor Valentijnsdag